Antonius van Lierop wordt geboren op 15 maart 1923 in Heeze, waar hij werkt als bandwever. Tijdens de Duitse bezetting wordt hij opgeroepen voor de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling in Duitsland, maar vermoedelijk weigert Anton hieraan gehoor te geven. Hij wordt op 20 juni 1944 gearresteerd en voor drie maanden vastgezet in kamp Amersfoort. Op 10 september wordt hij naar het concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg gedeporteerd. Van daaruit wordt hij doorgezonden naar de buitenkampen (Kdo) Ladelund en Husum-Schwesing, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Friesenwall, een verdedigingslinie die een eventuele geallieerde invasie vanaf de Noordzee moet afslaan. De gevangenen worden er dat najaar in de kou en het met nauwelijks afdoende voeding of medicijnen aan het werk gezet om tankgrachten in de klei uit te graven. Ondertussen staan ze bloot aan de meest uiteenlopende mishandelingen als het werk niet opschiet. In de kampen zelf zijn de omstandigheden zeer erbarmelijk. De gevangenen worden er met meerderen tegelijk op britsen in tochtige barakken ondergebracht, met opnieuw zeer weinig voeding en een absoluut gebrek aan hygiëne. Door de snel veranderende militaire situatie eind 1944 en begin 1945 is het concept van de Friesenwall al voor voltooiing achterhaald. De kampen worden na enkele maanden weer gesloten en de verzwakte gevangenen teruggestuurd naar het hoofdkamp in Neuengamme.

In februari 1945 wordt Anton met 500 andere gevangenen geselecteerd voor een SS-Eisenbahnbaubrigade, een ‘concentratiekamp op rails’ dat wordt ingezet om reparatiewerkzaamheden aan het spoor te verrichten. Op 13 februari wordt de brigade naar Soest getransporteerd voor herstel van het gebombardeerde station. De gevangenen worden ondergebracht in de goederenwagons die tussen Soest en Bad Sassendorf staan opgesteld. Eind februari komen tientallen gevangenen om het leven bij een geallieerd bombardement; de slachtoffers worden koelbloedig vervangen met nieuwe gevangenen uit Neuengamme en ondergebracht in nabijgelegen schuren.
Door verschuiving van het front ten nadele van de Wehrmacht wordt het kamp Soest-Bad Sassendorf op 4 en 5 april geëvacueerd. De gevangenen die nog kunnen lopen, worden op dodenmars gezet en zouden in de kampen Sachsenhausen, Dachau en Mauthausen eindigen. Zieken en degenen die te ver verzwakt zijn, blijven echter en worden aan hun lot overgelaten. Eén van hen is Anton die op 6 april 1945 zou zijn bezweken aan de geleden ontberingen. Hij is 22 jaar oud geworden.

Bron: Oorlogsgravenstichting