De Strijd van een K.P.

Door H. J. Haarman, (1914-1956)
Uitgever V. A. Kramers - Rijswijk (Z.H.),1952

Uit het voorwoord van de schrijver:
De schrijver kan met de meeste nadruk verklaren dat alles inderdaad waar en echt gebeurd is. De hoofdpersonen leven gelukkig nog, voor zover zij tenminste niet het slachtoffer geworden zijn van een Duits vuurpelton. En dokter Gentis, Piet Vergers, Kees Slikkerveer, Francis Hetharia, Piet Heijmans en zovele anderen, die in deze "Strijd" genoemd worden, vervullen onder deze zelfde naam thans weer hun normale dagelijkse plichten.
Het doel van dit boek is ditmaal niet uitsluitend het verschaffen van enige prettige uren van geestelijke ontspanning. Het wil tevens trachten deze jonge, moedige strijders, al is het dan misschien slechts voor even zovele uren, aan de vergetelheid te ontrukken.

Korte inhoud:
Kees Slikkerveer, die tijdens de bezettingsjaren ondergedoken zit in Den Haag, krijgt bezoek van z'n vrienden en lotgenoten lange Piet Vergers en Henry van de Stopel. De vrienden hebben er genoeg van ondergedoken te zitten en lijdzaam het einde van de oorlog af te wachten. Ze willen werken voor de goede zaak en besluiten samen een K.P. (knokploeg) op te richten. Allereerst hebben ze goede wapens nodig, zo besluiten ze buurman Kuipers, een felle pro-Duitse kapitein van politie, zijn wapen afhandig te maken. Gelukkig loopt dit goed af. Henry vraagt zijn oude vrienden Francis (Fred) Hetharia en kleine Piet Heijmans mee te doen. Nu zijn ze met z'n vijfen en tot grotere dingen in staat.
Om aan geld voor hun levensonderhoud te komen, wordt er een sponsor gevonden in een slopersbedrijf dat voor de Moffen werkt, doch dat het verdiende geld in het verzet investeert.
Als de K.P. 's nachts op pad is om een voorraad hout te bemachtigen wordt kleine Piet neergeschoten. Hij heeft een kogel in zijn been en wordt door de vrienden achterop de fiets meegenomen naar het huis van Henry. Kees kent een dokter die voor de goede zaak werkt. Dokter Gentis wordt gebeld en deze is bereid in het ziekenhuis de kogel te verwijderen.
De groep wordt met 2 nieuwe leden uitgebreid. Arie Wetzelaar en Victor Leenders doen hun intrede. Vervolgens worden er van foute politiemannen pistolen bemachtigd, wordt er voor voldoende geld gezorgd door van Loderus, die Perzische kleden, goud en edelstenen voor de Duitsers opkoopt, een groot pak bankbiljetten afhandig te maken en doet de 18 jarige Hans Eckenhausen zijn intrede in de K.P.
Dan wordt Fred opgepakt en overgebracht naar het huis van bewaring in Arnhem. Allen moeten nu opnieuw onderduiken. Gelukkig hoort Henry spoedig dat Fred tijdens een overval bevrijd werd en nu ondergedoken zit in Arnhem.
Jan, de broer van Arie, raakt gewond tijdens een overval waarbij hij samen met Arie en Victor probeerde levensmiddelenkaarten te bemachtigen. Hij wordt overgebracht naar het ziekenhuis in Scheveningen. Op voorspraak van Mej. Mr. R. Stapel gaat Henry met Kriminal Kommissar Mund van de S.D. onderhandelen over de vrijlating van Jan. Hiervoor wordt als eis gesteld dat Arie en Victor zich vrijwillig zullen melden. Na lang nadenken zijn zij hiertoe bereid, doch als het zo ver is laat Victor Arie in de steek en komt niet opdagen. De laffe Victor duikt onder en behalve op de minachting van zijn vrienden, kan hij rekenen op een doodvonnis van de S.D. Arie meldt zich wel en wordt naar Scheveningen gestuurd, waar hij zijn broer Jan mag verplegen.
Fred en kleine Piet nemen deel aan een overval op het distributiekantoor in de Copernicusstraat in Den Haag. De leider is Jaap Webb een illegaal werker met een grote staat van dienst. Het lukt hun om duizenden bonkaarten mee te nemen, doch hun vreugde is van korte duur. Op het verzameladres wordt een inval gedaan en ze moeten, met achterlating van de buit, vluchten. Kort daarna wordt Jaap gearresteerd en enige dagen later betaalt hij zijn daad met zijn leven.

Fragment uit het boek:
Terwijl allen zich zo snel mogelijk met de zware koffers en rugzakken beladen naar beneden spoedden, ontstond er boven toch enig lawaai. Er werd iets geroepen. Wát, kon niemand verstaan. Jaap nam echter geen enkel risico en spoorde allen aan te vertrekken. Als laatste verliet hij 't gebouw. Even leek het een wilde vlucht. Iedereen sprong op z'n fiets en begon te spurten voor hun leven. Kleine Piet was de pechvogel. Nauwelijks vijf en twintig meter ver knapte de ketting van z'n fiets. Een ogenblik maakte een gevoel van radeloosheid zich van hem meester. De ware kameraadschap verloochende zich echter niet. Enkelen zagen het dreigende gevaar, waarin kleine Piet verkeerde en kwamen terug. Snel namen ze de bagage van hem over en Pietje werd op z'n fiets gezeten, voortgesleept om de hoek van de straat. Hier gooide Piet z'n fiets in een stalling en met een flinke sprint kon hij nog juist een vertrekkende tram halen. Op het voorbalcon stond hij hijgend z'n inzinking te boven te komen. En langzaam maakte zich een gevoel van eindeloze blijdschap zich van hem meester. Het was gelukt! Duizenden bonkaarten waren in hun handen gevallen en even zo vele duizenden onderduikers konden weer voorzien worden van een levensmiddelenkaart en daardoor uit handen van de gehate vijand blijven. Het was een groots gevoel van vrijheid, van geluk en stralende rijkdom, dat zich van hem meester maakte.
Slechts enkele uren waren nodig om Piet te leren, dat vreugde en verdriet zo heel dicht op elkaar kunnen volgen. Een meisje, de dochter van een tandarts, zo'n kleine verraadster, die in de arbeidsdienst voor meisjes was, had Jaap met z'n vrienden gevolgd naar het verzameladres. Daarna had ze onmiddellijk de Duitse politie gewaarschuwd, die onmiddellijk een inval deed op het aangegeven adres. Slechts met de allergrootste moeite gelukte het de vrienden te ontsnappen. De met zoveel levensgevaar buitgemaakte levensmiddelenkaarten moesten echter voor het allergrootste gedeelte achter gelaten worden. Dit was het wel heel droevige slot van de zo moedig opgezette overval.
Weinige dagen later bereikte echter het ongeluk zijn climax in de arrestatie van Jaap. Eenmaal in handen van de gehate S.D. werd hij geslagen, mishandeld en afgebeuld om de namen van de overige deelnemers aan de overval te weten te komen. Het is echter bewezen, dat de moedige Jaap Webb geen woord losgelaten heeft. De meest geraffineerde kwellingen konden de hoogstaande geest van deze buitengewone illegale strijder niet breken.
Enige dagen na zijn arrestatie betaalde Jaap met zijn zo kostbare jonge leven voor zijn liefde, die hij Koningin en Vaderland toedroeg. Bij al mijn medewerkers zal z'n naam altijd de diepste gevoelens van smart en eerbied opwekken. Hij was een van de velen, die het hoogste offer brachten voor de goede zaak.
Dat zij nooit vergeten moge worden!