Maarten Swart was mijn oudoom. Geboren op 2 oktober 1915 in Delfzijl.

Hij maakte deel uit van het verzet in de Noord-Nederlandse steden Appingedam en Delfzijl. De Britten dropten wapens en hij zou ze oppakken en ervoor zorgen dat ze bij de juiste personen kwamen. Op een dag werd hij gearresteerd. Hij werd ondervraagd in het beruchte Scholtenhuis in Groningen. Hij wachtte op transport naar Kamp Vught op 5 maart 1944 op het politiebureau in Delfzijl, gelegen in dezelfde straat in Delfzijl als waar zijn moeder woonde . Op de dag dat hij naar Vught werd overgebracht, was het laatste dat zijn moeder van hem zag zijn hand die hij door de tralies van de arrestatiewagen stak en naar haar zwaaide.

Bij Vught was Maarten onderdeel van het Philips-commando. Op 9 juni 1944 ging Maarten naar concentratiekamp Sachsenhausen. Hij was aan het werk bij de Heinkel Fabrieken. Op 16 oktober 1944 arriveerde Maarten in het concentratiekamp Neuengamme. Na een tijdje verplaatsten de Duitsers alle gevangenen van Neuengamme naar het noorden (vanwege de oprukkende Britse Forces) dmv een treinrit richting Berlijn maar daar in de buurt weer helemaal terug richting Bremen en vervolgens een slopende mars. Maarten arriveerde in het concentratiekamp Sandbostel, meer dood dan levend. Hij werd in een deel van het kamp genaamd Marlag geplaatst waar niemand binnen mocht komen en de SS de dienst uitmaakte. Geen voedsel en geen medicijnen waren toegestaan. Mensen werden achtergelaten om te sterven. Maarten stierf op 26 april 1945. Het kamp werd op 29 april 1944 door British Forces bevrijd. Een verbluffend deel van het verhaal is het einde. Maarten's stoffelijk overschot werd gevonden in een massagraf omdat hij kon worden geïdentificeerd door een gouden arm bot, het resultaat van een voetbalblessure. Maarten ligt nu begraven op de Loenen Memorial Cemetery in Nederland.