Meubelmaker Speijer Sterk woonde samen met zijn vader Arnold Sterk op de Rijksstraatweg nummer 9 in Culemborg. Zijn vader was weduwnaar en had zes kinderen: Speijer, Riek, Maaike, Arnold, Netty en Lenie. De laatste vier kinderen verbleven, na het overlijden van hun moeder, jarenlang in het Culemborgs Weeshuis.

's Morgensvroeg op 25 juni 1941, drie dagen nadat zijn zus Maaike was getrouwd, werd Speijer samen met zijn vader en de kameraden Van Lierop en Eegdeman door de SD gearresteerd. Dit hield verband met de drie dagen daarvoor uitgebroken oorlog tussen Duitsland en Rusland. In de weken na de aanval op Rusland werden ruim 600 Nederlandse communisten en socialisten opgepakt. Als leden van de Communistische partij werden zij als Staatsvijanden gezien en in Schoorl gevangen gezet. Toen dit kamp op 26 oktober 1941 werd opgeheven, werden de meesten overgeplaatst naar kamp Amersfoort. Tenslotte werden vader en zoon Sterk en Henk van Lierop op 13 december 1941 per trein vervoerd naar concentratiekamp Neuengamme nabij Hamburg.

Op 1 augustus 1942 werd Speijer om onbekende redenen hier vandaan per trein naar concentratiekamp Dachau overgebracht. Op een gegeven moment brak er onderweg in de trein een opstand uit. Hierbij kwam hij om het leven. Getuigen verklaarden dat hij door vier SS'ers met geweerkolven zodanig was mishandeld dat hij hierdoor is overleden. Op 1 augustus 1942 staat hij in het kamp Dachau als overleden politieke gevangene te boek. Zijn stoffelijk overschot werd in het crematorium aldaar verbrand. Over het algemeen werd de familie daarvan op de hoogte gebracht en bestond de mogelijkheid om tegen betaling de as in een urn toegestuurd te krijgen. Helaas wist zijn familie niets van deze regeling af.

Op dit moment zijn onderzoekers in Dachau bezig een boek samen te stellen, met daarin alle namen van omgekomen gevangenen. Er bestaat geen monument op het voormalig terrein van het concentratiekamp, met daarop de namen van alle overledenen.