Geradus Josephus (Gerard) Slaats (Waalwijk, 30 maart 1922 – Bergen-Belsen, 25 februari 1945) was een zoon van Laurentius Johannes (Frans) Slaats en Aleida Bijlhout. Hij was ongehuwd en verdiende de kost als kantoorbediende op het Arbeidsbureau.

In de eerste week van oktober 1944 zit een aantal verzetsmensen bij elkaar in het huisje van de familie Van Loon aan de Roestelberg. Frans Mulders: ‘We zaten wat te praten toen plotseling Frits de Haan binnen kwam stormen. “Maak dat je wegkomt! De landwacht komt dadelijk een inval doen.” Iedereen rende het huisje uit. Frits vertelde dat we verraden waren door V. die ons vanuit zijn café had gezien.’ [1]

Mogelijk als wraak, mogelijk uit pure frustratie of ballorigheid, gooit een van de leden van de groep André een paar dagen later fosfor op het rieten dak van het hoofdgebouw. Het café vliegt in brand en verandert in een geblakerde ruïne. Op zondag 8 oktober volgt de reactie. De SD rijdt door Waalwijk en haalt verschillende personen op die in de garage van Van Dommelen worden opgesloten. Omdat zij slechts de beschikking hebben over één auto, worden uiteindelijk maar zes mannen meegenomen: Kees van Loon en Frans Slaats met zijn vier zonen Jules, George, Gerard en Herman.

De andere gearresteerden worden teruggestuurd naar huis. Heel Waalwijk is in opschudding over deze laatste wandaad van de Duitsers. De volgende dag komt vader Frans Slaats terug uit Gorinchem, waar de zes gevangenen de vorige dag zijn opgesloten. Vanaf dat moment wordt niets meer van hen vernomen tot De Echo van het Zuiden op 27 april 1945 bericht:

Waalwijk opnieuw in rouw gedompeld.

Vijf jonge levens in Duitsch concentratiekamp vernietigd.

Men zal zich herinneren dat in den nacht van 8 October 1944, van Zaterdag op Zondag, een aantal families uit Waalwijk door de SS uit hun bed werden gelicht en opgesloten in de garage van Van Dommelen. Niemand van hen was zich bewust, zich ergens aan schuldig te hebben gemaakt, maar men bracht het gebeurde in verband met een al dan niet vermeende aanslag op den beruchten NSB’er M.V., die daarover een aanklacht zou hebben ingediend en de namen van de mogelijke verdachten zou hebben opgegeven. Zoo bevond zich op dien fatalen Zondagmorgen een gezelschap van 14 vrouwen, jongens en mannen in deze garage bijeen, waarvan er uiteindelijk zes werden weggevoerd naar Gorinchem, te weten vader Slaats met zijn vier zoons, Jules 16 jaar, Georg 21 jaar, Gerard 22 jaar en de gehuwde Herman 34 jaar, benevens de 18-jarige Kees van Loon. Dat juist deze zes werden weggevoerd, was stom toeval en dat de anderen later werden losgelaten, was puur geluk. Aanvankelijk was men van meening, dat het met de weggevoerden zoo’n vaart niet zou loopen. Vader Slaats werd in Gorinchem naar huis gestuurd en men dacht dat de anderen wel ergens te werk zouden worden gesteld, omdat de menschenjagers zich bij herhaling in dien geest hadden uitgelaten. De vier broers en Kees van Loon werden vanuit Gorinchem direct op transport gesteld naar Amersfoort en vandaar op 14 October overgebracht naar het beruchte concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg, waar zij als politieke gevangenen werden opgesloten. Vijf oersterke, gezonde jonge kerels in een Duitsch concentratiekamp.

Vijf flinke jongens, van goede families, op wier naam niets was aan te merken, bij ieder geacht en met ontelbare vrienden, zij zijn den weg gegaan van zoovele duizenden voor hen, na enkele maanden waren zij dood. De waarheid moet te verschrikkelijk zijn, dat men huivert om over de werkelijkheid na te denken. Op 9 December stierf Jules, drie dagen later op 12 December Herman en op 17 December Kees van Loon. Georg was overgebracht naar het kamp Meppen, waar hij op 29 Januari stierf en Gerard stierf op 25 Februari in het kamp Bergen-Belsen.

Een golf van ontroering sloeg over Waalwijk, toen men hier deze ontstellende tijding vernam. En aller spontane medeleven gaat uit naar de diepbedroefde families, die in schier ondragelijke smart gedompeld zijn. Een nieuwe misdaad is toegevoegd aan de lange onafzienbare rij van misdaden, die het barbarendom over de beschaafde wereld gebracht heeft. Troost kan hier niet gegeven worden. Het leed is te groot en de straf voor alle gruweldaden voltrekt zich reeds thans met niet gedachte gestrengheid over een volk, dat eens de wereld met zijn gruwelen beheerschen wilde, maar slechts verachting en diepste walging oogstte. Aan het Duitsche volk voltrekt zich de straf, welke het zelf over zich afgeroepen heeft. Wee ook dengene die de oorzaak is van het leed, dat thans weer over Waalwijk gekomen is en dit door tijdige tusschenkomst misschien had kunnen verhinderden.


Dit artikel komt van http://waalwijkwiki.nl/wiki/Gerardus_Josephus_Slaats en valt onder het creative commons privacy label: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/