Geschreven door Beheerder Digitaal Monument Neuengamme op 22-05-2018
Nicolaas Rakers is geboren op 3 juli 1914 te Schoonebeek en op 20 november 1944 overleden te Husum (Duitsland). Hij woonde voor de oorlog in Slagharen.
Op 7 augustus 1944 is te Slagharen een Duitse soldaat door onbekend gebleven personen ontwapend. Diezelfde dag werd door de Duitsers te Slagharen een razzia gehouden, waarbij door hen twintig mannelijke personen gevangen werden genomen. Onder deze twintig personen bevond zich ook Nicolaas Rakers. Hij werd met de andere gevangen genomen personen door Duitsers vervoerd naar een soldatenkamp te Ten Arloo bij Hoogeveen. Na enige dagen werd Rakers vandaar overgebracht naar het kamp te Amersfoort. Toen hij enkele weken gevangen was gehouden, werd hij naar Duitsland gebracht met een transport andere gevangenen.
Rakers is nimmer uit Duitsland terug gekomen, doch aldaar overleden. Hij was voor zijn arrestatie koster aan de Roomskatholieke Kerk te Slagharen. Hij was fel anti-Duits en anti-N.S.B. De pastoor en de kapelaan van de parochie Slagharen waren indertijd ondergedoken, omdat zij wegens hun verzetswerk door de Duitsers werden gezocht. Rakers was bekend met het verzetswerk van de pastoor en de kapelaan en wist ook hun onderduikadres. Hij heeft tegenover de Duitsers de verblijfplaats van hen steeds verzwegen.
Nicolaas Rakers trouwde op 26 mei 1944 met Cornelia Antonia de Gooijer. Zij waren dus nog maar 11 weken getrouwd toen hij werd opgepakt.
Geschreven door Joop Scherpen op 19-06-2018
Klaas is op 21 juni 1944 getrouwd met Antonia de Gooyer uit Slagharen.
Klaas werkte bij de kerk in Slagharen. Hij was koster, grafdelver, maakte bidprentjes etc.
Tijdens de oorlog is er iets gebeurd op Slagharen wat hem fataal is geworden. In Slagharen was een verzetsgroep die een Duitser begin augustus 1944 de wapens heeft afgepakt en weg heeft gestuurd.De wraak van de Duitsers was dat men de andere dag willekeurig mannen uit Slagharen oppakte en wegvoerde naar een onbekende bestemming. Klaas was daar ook bij. Hij was toen 6 weken getrouwd.
Oom Herman was in de tijd niet thuis, Hij was aan het werk gezet in Duitsland. Op het vliegveld van Munster. Toen hij thuiskwam hoorde hij dit verhaal en heeft uitgezocht waar hij kon zijn. Klaas zat toen in Havelte. Oom Herman is toen samen met de vrouw van Klaas naar Havelte gegaan. Ze hebben hem toen gesproken. Klaas ging er van uit dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen en dat hij binnen een paar dagen wel weer vrij zou komen. Volgens oom Herman had hij ook wel kunnen ontsnappen maar dat durfde hij niet. Als oom Antoon hier had gezeten was deze allang weg geweest, aldus Herman. Herman heeft toen voorgesteld om te proberen of Klaas met hem mee kon naar zijn werk in Duitsland. Dit was mogelijk als er allerlei papieren waren ingevuld. Dit heeft enige dagen geduurd maar toen was alles voor elkaar. Toen oom Herman echter op maandagmorgen rond 10 uur in Havelte kwam om Klaas te halen was hij net 1 uur eerder op transport gesteld naar Amersfoort. Dit heeft ome Herman veel verdriet gedaan.
Vandaar is Klaas direct overgebracht naar Neuengamme in de buurt van Hamburg. Een paar dagen later is hij overgebracht naar een werkkamp in Husum-Schwesing. Dit ligt in Noord Duitsland. Daar moesten de gevangenen grachten en loopgraven graven in de zware klei. Volgens een krantenartikel, dat ik heb gelezen, was het leven hier een hel. Nauwelijks te eten, mishandelingen en geen verzorging. Als je iets mankeerde overleefde je het niet.
Dit is Klaas ook overkomen.
Hij overleed op 20 november 1944.
Na de oorlog is er contact geweest tussen de vrouw van Klaas en Nederlandse overheid. Hier is toen geregeld dat het lichaam van Klaas is overgebracht naar Loenen, waar hij nu begraven ligt.
De familie Rakers is dit pas later te weten gekomen.
Oom Herman heeft later een bezoek gebracht aan het kamp in Husum.
Er schijnt een soort herinneringsmonument te zijn. In Slagharen is een gedenkteken aan de mannen die toen werden weggevoerd.
