Arie Miete heeft een graf op het Nationaal Ereveld in Loenen. Op de steen staat Mr. Drs. A. Miete. Dat klinkt als een hele serieuze man maar dat valt reuze mee. Uit de archieven van de Haagse HBS blijkt dat hij veelvuldig op woensdag strafwerk moest maken met als reden: herhaaldelijk praten, ongepaste opmerkingen, banken losschroeven, zelfs een keer een aap mee naar school nemen en jawel: liegen.
Over zijn schoolwerk valt ook wat op te merken: Scheikunde: Werkt wel. Weet er niet veel van.

Hoewel Arie de kantjes ervan af loopt, kan hij goed leren en hij gaat Indologie studeren (Indisch Recht, en talen: het Maleis en meestal ook Javaans), het is de bedoeling dat hij naar Nederlands-Indië gaat. In 1935 is hij klaar met de studie. Hij is dan ook al getrouwd. In 1942 zal zijn zesde kind geboren worden. Uiteindelijk zal Arie Nederlands-Indië nooit zien. Ongetwijfeld heeft de op handen zijnde oorlog hiermee te maken.
Om in zijn levensonderhoud te voorzien begint Arie een kantoor aan de Haagse Laan van Meerdervoort waar hij juridisch advies geeft, ook voor “minvermogenden”. Later geeft hij ook beleggingsadvies.

In juli 1944 verdwijnt hij. Na de oorlog hoort zijn weduwe dat hij in kamp Sandbostel is omgekomen.

In 1954 wordt hij daar gevonden in hetzelfde massagraf als Anton de Kom. Bij identificatie wordt geconstateerd dat Arie een rond gat in zijn knieschijf heeft. Hij wordt in 1960 overgebracht naar Nederland en begraven op Nationaal Ereveld Loenen.
Wat er gebeurd is en waarom Arie hier geëindigd is, is niet helemaal duidelijk maar hij is in ieder geval voor zijn acties hard gestraft. Op basis van diverse documenten uit archieven weten we het volgende.

Arie doet zijn best om met de Duitse bezetter op goede voet te komen. In 1943 wordt hij lid van de NVD (een omstreden welzijnsorganisatie), vraagt schriftelijk vrijstelling om zijn radio te behouden en geeft als referentie twee namen van NSB’ers op die een goed woordje voor hem kunnen doen. Hij wil ook graag toestemming om een Chevrolet om te laten bouwen zodat die op turfcokes kan rijden want hij heeft de auto nodig voor zijn werk voor het Reichskommissariaat.

Arie moet een dubbelrol gespeeld hebben want op 22 juli 1944 wordt hij in Den Haag opgepakt en naar arrestantenbewaarplaats Lyceumplein gebracht. Op 25 juli vermeldt het arrestantenboek: naar Duitse Politie Alkemadelaan gebracht. Ongetwijfeld wordt hij daar verhoord.

Op 5 augustus 1944 wordt hij geregistreerd in het beruchte Oranje Hotel in Scheveningen en op 16 augustus vertrekt hij weer. De reis gaat nu naar kamp Amersfoort. Op de registratiekaart staat de reden voor zijn arrestatie in Den Haag: hij bleek een vervalst identiteitsbewijs te hebben.
Arie wordt naar kamp Neuengamme gestuurd waar hij aankomt op 10 september. Mogelijk is hij te werk gesteld in Ladelund of Husum om antitankgrachten te graven. Zwaar ondervoed en ziek kwamen de overlevenden eind 1944 terug in Neuengamme. In april gingen zij per trein op transport en kwamen na lang omzwerven en een voettocht van 12 kilometer in kamp Sandbostel, ook bekend als Stalag X-B. Velen hebben deze reis niet overleefd. In het kamp is vrijwel niets te eten.
In de nacht van 19 op 20 april breekt er een hongerrevolte uit. Gevangenen breken de deur naar de keuken open en pakken wat zij aan voedsel kunnen vinden. Vanaf de wachttorens openden bewakers het vuur dwars door de barakwanden heen. Enkele tientallen gevangenen ontvluchten het kamp. Ongeveer 300 mannen worden gedood door kogels of door vertrapping.

Op 24 april noteert ziekenverzorger A. Simons in zijn boekje de naam van Arie in de lijst van overledenen in de ziekenboeg.
29 april: bevrijding kamp Sandbostel door Engelsen. Zij treffen hier ernstig uitgehongerde en verzwakte overlevenden aan.

Arie is 35 jaar geworden. Zijn op de HBS ontwikkelde talent om te liegen heeft hij vast voor de goede zaak ingezet maar het heeft hem niet kunnen redden. Voor het mysterieuze gat in Arie’s knieschijf is geen verklaring gevonden.

Met dank aan behulpzame medewerkers van archieven en stichtingen, met name Piet Dam.