De dood in een concentratiekamp
De tot nu toe beschreven Udenhoutse onderduikers hebben hun inspanningen bekroond gezien.
Dat gold niet voor Ties van Leijden, die door de Duitsers werd gearresteerd en weggevoerd naar
Duitsland. Ties was de enige zoon van Bart van Leijden en Kee de Wit. Hij woonde met zijn ouders
in Biezenmortel in een woning aan Roeltjesdijk, een zijstraat van de Biezenmortelsestraat, waar nu
de familie Maas woont op nummer 51. Ties werkte als magazijn- en winkelbediende bij de toenmalige
coöperatiewinkel aan de Kreitenmolenstraat in Udenhout. Over zijn arrestatie vertelt mevrouw
Weijters-Scheffers, die destijds cheffin was van de coöperatie-winkel: "Er werd door klanten in de
winkel gewaarschuwd, dat er straten waren afgesloten en er veel Duitsers actief waren in verband
met een razzia. Ties stond op het punt om met zijn transportfiets met voorop een mand, brood en
kruidenierswaren te gaan bezorgen. Ik heb hem gewaarschuwd niet te gaan, omdat het voor hem op
straat te gevaarlijk was. Hij had immers geen Ausweis. Hij sloeg die goede raad in de wind en ging
toch. Nog geen kwartier later kwamen de Duitsers met Ties terug in de zaak. Hij was gearresteerd en
werd overgebracht naar het politiebureau in Udenhout. Mevrouw Scheffers is hem daar dezelfde
avond nog gaan opzoeken om de papieren en het geld van de coöperatie, die hij nog bij zich had, op
te halen. Later vertelde opperwachtmeester Ravenstein aan Mevrouw Scheffers dat zijn
ondergeschikte Ties naar de trein in Udenhout had moeten brengen. Hij had hem bij het seinhuisje,
dat tussen de spoorbomen in Udenhout stond, nog uitgebreid de gelegenheid gegeven om te
vluchten door zelf naar boven te gaan en Ties beneden onbewaakt te laten wachten. Ook voordat hij
in de trein stapte had hij hem nog gelegenheid gegeven te vluchten. Ties durfde helaas niet. Daags
voor hij op transport werd gesteld heeft zijn vriend Wim van Nieuwburg nog een half uur met hem
mogen praten. Hij was erg bang voor de gevolgen van zijn arrestatie. Wim heeft hem een pakje shag
met vloeitjes mogen geven. Meerdere keren heeft Wim in dat half uur tegen Ties gezegd: Probeer
toch te vluchten. Maar hij was zò bang vertelt Wim dat hij aan vluchten niet toekwam. Op 15
november 1944 is hij in een concentratiekamp in Husum, Duitsland overleden.

Deze beschrijving komt uit het boek OVER D'N OORLOG
Udenhout en Biezenmortel tussen bezetting en bevrijding
door onze stichting uitgegeven