In 1980 verscheen in de weekbladen Stadsblad en Meijerij: Trouw tot in den dood : Over vijftien verzetsstrijders 1940-1945 : Geschiedenis in Bossche straatnamen.

Willem Anthony Kervel wordt op 16 november 1896 in Den Bosch geboren. Hij is de oudste van vijf kinderen van Jan Kervel en Jenneke van Santen, die daar wonen aan de Mayweg. Jan Kervel, die telegrafist is bij de Staatsspoorwegen, verlaat in 1911 met zijn gezin de stad en trekt naar Rotterdam. Door de gevolgen van een bedrijfsongeval , waarbij hij een been moet missen, gaat hij met vervroegd pensioen en begint een vakantiepension in Ermelo.

Zoon Willem komt in Rotterdam ook bij de spoorwegen en wordt machinist. omdat hij als gereformeerde echter principiele bezwaren heeft om op zondagen te rijden, neemt hij ontslag en begint als kolenwerker in de haven. in de vrijetijd is hij vaak bezig met het opknappen van klusjes in huis bij de mensen, voor zijn gezin met vijf kinderen een noodzakelijke bijverdienste. Tot augustus '33.

Willem begint dan een eigen zaak in behangen in Charlois, Rotterdam-Zuid. Teunis zijn zoon helpt hem daar bij.
Teunis Kervel (59, Utrecht): "als 11 jarige jongen ging ik al met mijn vader mee. Dat was toen in de crisistijd ook wel nodig. Mijn vader was het type dat zich helemaal voor het gezin inzette. Hij was een diepgelovig Christen. Wat ik me ook goed herinner is, dat hij actief was in wat toen heette de drankbestrijding. Tragische ervaringen in het gezin van mijn moeder hadden hem daartoe aangezet".

Einde 1942 begint - als eerste in Nederland - Mevrouw H Kuipers-Rietberg, beter bekend als "Tante Riek" (1944) samen met dominee Slomp ("Frits de Zwerver") in Winterswijk met georganiseerde hulp aan onderduikers: het initiatief tot de latere LO. Ds Slomp trekt het land in en komt in contact met Hantje de Jong (ov. 1944), gereformeerd predikant in Rotterdam-Zuid en later lid van Lo-LKP-Rotterdam. Hiertoe behoort ook Willem Kervel. Zo kunnen zijn twee oudste zonen begin '43 door bemiddeling van "Tante Riek" bij de familie Vreeman in Winterswijk een halfjaar onderduiken. Vader Kervel raakt, nu er door behangpapierschaarste toch geen werk meer is, steeds meer bij het verzetswerk betrokken. Vanuit Winterswijk haalt hij Joden en onderduikers naar Rotterdam voor wie hij in de stad of elders een schuilplaats zoekt. In afwachting daarvan verblijven die in de kelder beneden de behangzaak.

Teunis Kervel: "Mijn vader reisde toen heel veel. Hij zorgde ook voor distributiebonnen. Ik weet nog, dat ik vaak naar dokter Prillevitz op de Dorpsweg moest. Die verzorgde de hele bonnenadministratie en gaf me in een doktersenveloppe de nodige bonnen mee. We hadden ook nog een woning in Zegenstraat, die we gedeeltelijk hadden verhuurd. In een van de kamers kwam de KP-Rotterdam; onder leiding van Willem van der Schee (ov. 1944) bijeen voor de besprekingen, totdat dit te gevaarlijk werd.

Verraad
Medio april 1944 krijgt de SD er - door verraad - kennis van, dat Willem Kervel mensen aan een schuilplaats helpt, dat hij een actief man is van de LO-Rotterdam. Op 18 april 1944 slaat de bezetter toe.
Teunis Kervel: "ik weet nog dat vader die ochtend een dringende "boodschap" moest doen. Volgens mij wilde hij perse nog spullen van de illegaliteit naar een veilig adres brengen. Mijn twee broers en ik waren thuis, toen er plotseling SD-ers voor de deur stonden. Ik wilde eerst nog proberen te vluchten, maar ze waren al binnen. Even later kwam mijn vader thuis. Met vieren werden wij meegenomen. Mijn twee broers mochten al direct naar huis.
Ik zelf werd op de Heemraadsingel door de SD op de bekende Gestapo-methode ondervraagd en geprest. 's Avonds werd ik overgebracht naar het Haagse Veer, het politiebureau. Door een half geopende deur zag ik nog juist mijn vader, die zijn hand naar mij opstak. Het was de laatste keer".
Teunis Kervel wordt als "Häftling" in Immerath te werk gesteld waar hij acht maanden later weet te ontsnappen, en mei 1945 behouden thuiskomt.

Adrie Kervel-Schipper (57), destijds zijn verloofde: "mijn toen toekomstige schoonvader heeft zes weken op het Haagse Veer vastgezeten. Zijn vrouw en kinderen en ik hadden die tijd contact met hem, die vooral dankzij de politieman Nederlof, die daar in dienst was. Hij was 't die ook wel eens briefjes over en weer doorgaf. Begin juni hoorden we dat vader naar kamp Vught zou worden gebracht. We kregen het gedaan dat we, mijn toekomstige schoonmoeder, haar oudste zoon Jan en ik, hem vanaf Maasstation mee mochten wegbrengen. We zaten samen met de bewakers van de W.A. in een aparte wagon en konden dan met vader op het balkon even praten. Maar zodra de trein een station naderde moesten we daar weg. Hij liet toen duidelijk merken bezorgd te zijn voor vrouw en kinderen. Wat me toen opviel, was dat hij erg optimistisch was. Op het station van Den Bosch, of Vught, dat weet ik niet meer precies, namen we afscheid. We konden toen niet vermoeden, dat het een afscheid voor altijd zou zijn.

Willem Kervel vertrekt begin september '44 met het laatste transport uit Vught naar het Duitse kamp Sachsenhausen. Op 16 oktober 1944 komt hij aan in Neuengamme. Hij komt te werken in Meppen-Versen waar hij korte tijd later, op 5 december 1944, 48 jaar oud, van uitputting sterft.

Wilhelmus Anthony Kervel ligt begraven op het Nederlandse Ereveld Osnabrück te Osnabrück-Westerberg op nummer E6.