Gedurende de bezettingsjaren woonden mijn ouders vlakbij die van Egbert. Tijdens een razzia in 1944 op een zondag in de sneeuw werd hij opgepakt met een vriend en weggevoerd. Enige tijd later lichtte iemand zijn ouders in dat hun zoon was overleden. Hij was enigst kind en zijn ouders hebben hun leven lang over Egbert gerouwd. Zijn vader bezocht mijn ouders in de jaren vijftig regelmatig. Hij sprak vaak met betraande ogen over zijn zoon. Egberts moeder ken ik alleen gekleed in het zwart. Zijn ouders hebben zich altijd schuldig aan zijn dood gevoeld. Waarom weet ik niet.