Na zijn schooltijd ging Egbert aan de slag in het bedrijf van zijn vader.
Ongetwijfeld zal het in de bedoeling hebben gelegen dat hij in de toekomst de zaak zou overnemen. Het was een florissant bedrijf, er waren meer bakkers in Roodeschool, maar Hein hoorde bij de best renderende. Toen de bezetter (jonge) mannen voor tewerkstelling naar Duitsland begon te sturen, kreeg Egbert daarvan vrijstelling omdat hij onmisbaar was voor de voedselvoorziening.

In 1943 moesten alle radio’s worden ingeleverd. Om te kunnen nagaan wie in het bezit was van een toestel, lieten de Duitsers de plaatselijke leverancier een lijst maken van mensen die daar een toestel hadden aangeschaft. Daarop stond ook de naam Hein en die had niks ingeleverd! In augustus 1944 kwam er huiszoeking en werd de radio gevonden. Egbert werd gearresteerd en naar Groningen gebracht.

Zijn zus Annie heeft hem daar kunnen bezoeken op 28 augustus. Diezelfde dag schreef Egbert een brief aan zijn ouders waarin stond dat hij de volgende dag naar Amersfoort zou gaan. Daar heeft hij maar kort verbleven. Op 8 september is hij naar Neuengamme bij Hamburg gebracht en vandaar op 25 september naar Husum-Schwesing in de buurt van Deense grens. Daar moesten de gevangenen brede en diepe tankgrachten graven voor de Friesenwall. Egbert heeft dit zware werk niet overleefd. Hij stierf op 29 oktober 1944. De familie werd pas maanden later ingelicht via het Rode Kruis.