Dirk Hagendoorn was de broer van mijn vader Pieter Hagendoorn. Mijn vader was slechts 10 maanden ouder. Ze groeiden op als een soort tweeling. Ze leken ook veel op elkaar en haalde allerlei kattenkwaad uit. Ze groeide op in Rotterdam Charlois. Dit was toen echt nog een soort dorp in Rotterdam. Wat ik weet is dat Dirk werd opgepakt en naar Duitsland werd gebracht. Zoals zo veel mannen in die tijd.
Mijn vader wilde nooit over zijn broer vertellen. Dit was te pijnlijk. Mijn vader heeft zelf ook in Duitsland gezeten. We weten daar wel iets van. Na de bevrijding heeft hij voor de boerderijdieren gezorgd van de boer die hem eerst verstopt heeft en daarna zelf moest vluchten. Teruggaan naar Duitsland wilde hij niet. Als er over mijn oom Dirk werd gesproken ging het er heftig aan toe. Het was te pijnlijk voor hen. Omdat we geen vragen durfde te stellen als kind heb ik veel over de oorlog gelezen en gezien. Je wil toch graag antwoorden. Dirk ligt op de erebegraafplaats in Loenen. Mijn vader is hier wel geweest maar het gaf hem geen troost. Toen hij ouder werd bleek dat mijn vader een oorlogstrauma had. Hij werd vaak gillend en schreeuwend wakker. Mijn moeder kreeg af en toe per ongeluk een mep van hem. Dat mijn vader zijn broer miste is wel duidelijk. Zijn foto heeft altijd bij mijn ouders op de kast gestaan. Hij mag niet vergeten worden. Onze generatie kinderen zit nu nog met vragen. Misschien kunnen we de puzzel van Oom Dirk in elkaar krijgen. Vooralsnog is dit nog niet gelukt.

Naschrift Perry Hagendoorn:
Na de oorlog is hij herbegraven op het Nationaal Ereveld Loenen. Ook daar is tegenwoordig een digitaal register met foto van zijn steen en van hem.