Mijn vader
Hij was ondergedoken omdat hij weigerde voor de Duitsers te gaan werken in fabrieken om oorlogsmateriaal te maken.
Een NSB 'er in Amstenrade Oirsbeek (Hoensbroek?) heeft mijn vader verraden en toen werd hij op transport gezet.
Mijn vader heeft het kamp overleefd maar het onmenselijke trauma aldaar opgelopen, heeft zijn hele leven bepaald. Het 24/7 uur werken om alles te verdringen heeft zijn zware tol geëist.

Ons gezin bestond uit 5 kinderen en wij hebben minimale info van mijn vader ontvangen. Eigenlijk niets. Hij kon er niet over praten.
Alleen in zijn rol in ons gezin was wel te voelen wat hij beleefd had.
Huilen was een verschrikkelijke aandoening voor mijn vader. Via onze moeder hebben wij vernomen dat de talloze nachtmerries en angsten continu aanwezig waren. "Appel". Riep hij dan.
Na het verstrijken van de jaren zagen wij allemaal wat het kamp met hem gedaan heeft. Op 57 jarige leeftijd moest hij stoppen met werken; de herinneringen kwamen te sterk naar boven.
Het was en bleef een hel voor mijn vader.
.
Op 8 augustus 1986 is mijn vader in Sittard overleden.

Bron: Oorlogsgravenstichting