Karel Foppen (22-02-1919) nr. 49153 / ‘contractbreuk’

Komt uit gezin van 10 kinderen (6 jongen, 4 meisjes) Vader was invalide en arbeidsongeschikt. Het gezin was arm. Voor iets extra was geen geld. Vader Foppen had een stukje land waarop de familie groenten verbouwde. Na zijn werk was Karel daar ook bezig.

Vader was zeer gelovig. Moeder niet. De jongste kinderen zijn nooit gedoopt… Naar de kerk ging vader vroeger wel, maar niet regelmatig en mogelijk is er in het verleden iets gebeurd waardoor hij helemaal niet meer ging. Vader Foppen hield van een geintje (bijv. met goochelen iets toveren)

Ze woonden in een buurt waar iedereen elkaar kende en bij elkaar binnen liep. Zus Gerrie beschrijft haar jeugd als gelukkig.

Karel was een sociale en helpende jongeman. Na elk verlof ging hij weer terug naar Duitsland ‘Als ik niet terug ga zorg ik dat anderen in Duitsland moeten blijven en geen verlof krijgen. Dat wil ik niet.’

Karel was dol op zijn jongste zusje Gerrie. Hij liet haar graag in zijn armen springen als ze boven op de tafel stond. Gerrie: Toen er een keer iets te doen was bij de Sparta-velden en ik daar geld voor nodig had, gaf hij mij een gulden om er naartoe te gaan.

Karel had geen vriendin.

Waarom hij in augustus ’44 zich niet meldde om terug te gaan weet de familie niet. Vanaf ’42 wordt Karel al te werk gesteld in Duitsland. Hij is in die tijd enkele keren met verlof geweest.

Karel was thuis tijdens de inval. Had ’s avonds met een vriend nog een spelletje gespeeld en mogelijk hierdoor niet meer naar zijn normale schuilplek op het land gegaan. Zijn zus vertelde dat er plotseling hele felle lampen waren, Karel was op zijn stoel blijven zitten (in shock, geen tijd meer om snel in het gat in de vloer onder het tafelkleed te kruipen?) Hij werd direct meegenomen door de Grüne Polizei. Gerrie mocht van haar moeder niet naar beneden. Gerrie riep boven aan de trap: Dag Karel. Karel zei nog: Dag Gerrie. Dat waren zijn laatste woorden.

Het verhaal gaat in de familie de ronde dat er verraad in het spel is, omdat er worsten van de Duitsers gestolen zouden zijn… Zus Gerrie wist het niet meer.

In Neuengamme is Karel mogelijk bij de steenfabriek te werk gezet (staat dat hij betonwerker was… ipv. houtbewerker) Karel en mede-Leerdammer Theus van Leer hebben elkaar nog gezien vlak voor het hele kamp ontruimd werd. Karel ging richting Sandbostel en werd daar bevrijd door de Engelsen. Karel overlijdt daar aan dysenterie. In de familie gaat het verhaal rond dat hij zou zijn overleden aan plotseling te veel (vet) eten