Dirk van Ekelenburg werd in 1917 geboren als oudste zoon van Johannes van Ekelenburg en Jacoba van Roon. Op 19 jarige leeftijd ging hij naar leiden om daar Theologie te gaan studeren aan de universiteit. Later werd dat de Zendingshogeschool in Oegstgeest. Daar werd hij voorbereidt voor uitzending als zendeling naar Celebes. Door de oorlogsdreiging in Nederlandsch Indië ging dat niet door. In 1941 werd hij benoemd als Hulp predikant in het Drentse Nieuw-Amsterdam. Doordat hij zijn fiets mocht behouden kwam hij veel bij de boeren inde omliggende veendorpen. Al gauw werd hem door het plaatselijke verzet gevraagd eens navraag te doen voor adressen om onderduikers en Franse krijgsgevangenen uit de, direct over de grens liggende Moorkampen, onder te brengen. Later kwamen daar Joodse medeburgers bij. Dank zij o.a. zijn inspanning hebben velen de oorlog overleeft. In 1944 staat hij aan de basis van een illegale krant, Luctor et Emergo, die hij in samenwerking met de plaatselijke boekhandelaar uitgeeft. Het krantje vind gretig aftrek in bijna heel Zuid-Oost Drenthe. Vlak voor kerst 1944 krijgt hij de mededeling dat hij moet onderduiken want de NSB is hem op het spoor. Hij, en nog een aantal andere verzetsmensen, vinden een plekje in een bejaarden oord in het nabijgelegen Schoonoord. Helaas, door verraad, worden zij daar, op 25 januari 1945, door de landwacht gearresteerd en naar de gevangenis in Assen gebracht. Dirk heeft een paar dagen samen met de schrijver Anne de Vries in een cel verbleven. Op 19 maart wordt hij, via Groningen, samen met het laatste transport uit Amersfoort op de trein gezet richting Neuengamme. Op 29 April vertrekt er een transport richting Lübeck en komt hij op de Athen terecht die een pendeldienst vaar met gevangenen richting de Cap Arcona. Op 2 mei vaart de Athen terug naar de haven van Neustadt met een groep gevangenen welke van de Cap Arcona zijn afgezet. De op dat moment rollen de eerste Britse tanks Neustadt binnen en worden de opvarende van de Athen bevrijd (?). Dirk komt in het Landeskrankenhaus terecht waar hij, ondanks de goede verzorging op 11 mei 1945 op 28 jarige leeftijd toch overlijd aan de verschrikkelijke ontberingen van het kamp en het afschuwelijke verblijf op de Athen. Hij laat een vrouw en twee jonge kinderen achter.