Theo van Dijk was een nakomertje in een gezin van zeven kinderen. Zijn vader Antonius Bernardus (Ton) van Dijk, hoofd van een r-k. lagere school in Rotterdam, heeft hij nauwelijks gekend, want die stierf, toen Theo nog maar twee jaar oud was. Het gezin woonde eerst in de Schiebroekselaan, en later op de Stationssingel 52 B. Om aan tewerkstelling in Duitsland te ontkomen, dook Theo in de oorlog onder in het oosten van het land. Daar raakte hij betrokken bij het verzet en werd hij door de Sipo gearresteerd. Zijn detentiegeschiedenis is te vinden onder volgende link:
https://beeldbankwo2.nl/nl/beelden/detail/9fd98f34-025a-11e7-904b-d89d6717b464

Enige jaren na de oorlog heeft een medegevangene van Theo de familie van Dijk bezocht. Volgens hem was Theo niet in het concentratiekamp in Wöbelin, maar al eerder in een ander kamp overleden. De medegevangene wist dat hij daar in een ziekenbarak op sterven lag. Toen de familie dit hoorde, was het bidprentje al gedrukt. Voor de portretzijde daarvan is, omdat er geen goede foto beschikbaar was, een slechte foto door een fotograaf (te veel) geretoucheerd.
De familie van Dijk woonde vlak bij het station en had vanuit hun huis zicht op het spoor. Zijn moeder Catharina Theodora (Toos) van Dijk – van Muijden heeft in de eerste jaren na de oorlog, ook toen duidelijk was dat Theo in een concentratiekamp moest zijn gestorven, vaak uren lang voor het raam gestaan in de hoop, dat hij toch nog met een trein zou aankomen.

T. Schrickx-Guinée,
dochter van een zus van Theo