Verhaal door Erik Dijkstra - 27-03-2018
Pieter Dekkinga zat in de oorlog in 'de gevaarlijke leeftijd': hij was oud genoeg om opgeroepen te worden voor tewerkstelling in Duitsland. Pieter weigerde en dook onder. Zijn daad moest hij met de dood bekopen.
"Pieter Dekkinga was mijn oom van moederskant. Hij werd op 13 december 1923 in Leeuwarden geboren. Toen de Duitsers in de oorlog op jacht gingen naar arbeidskrachten om in Duitsland te gaan werken zat Pieter net in de gevaarlijke leeftijd, zoals ze dat noemden.
De oproep die hij in de zomer van 1944 kreeg legde hij naast zich neer en hij besloot om onder te duiken. Pieter werd daarbij geholpen door mijn grootvader, Wilhelmus (Willem) Anthonius van den Brink. Die werkte bij de verkeerspolitie in Leeuwarden, en zorgde ervoor dat Pieter bij het gezin van Auke Boot aan het Martiniplein in Sneek kon onderduiken. Boot was veerhuishouder. Mijn moeder, Grietje van den Brink-Dekkinga, herinnert zich nog dat hij op de dag dat hij onderdook heeft meegedaan aan een kaatswedstrijd in de Waterpoortstad. Pieter was nog maar één dag op zijn schuiladres toen hij door de landwachters Luurs, Koopmans en Geveke werd gearresteerd. Door wie hij is verraden - we gaan er tenminste vanuit dat dat is gebeurd - is onbekend.
Op 15 augustus 1944 kwam hij in het Leeuwarder Huis van Bewaring terecht. Precies twee weken later werd hij naar Kamp Amersfoort overgebracht. Op het station van Leeuwarden hebben zijn naasten nog afscheid van hem kunnen nemen. Via Amersfoort volgde overbrenging naar Duitsland, waar hij uiteindelijk terechtkwam in het kamp Husum, een buitenkamp van het concentratiekamp Neuengamme. Nog geen drie maanden later is hij er aan de gevolgen van uitputting overleden. Op 23 november 1944 werd hij op het Ostkirchhof der Evangelische Kirche te Husum begraven.
Wat er met de familie Boot is gebeurd na de arrestatie van Pieter, weet ik helaas niet.
In 2010 zijn wij in Husum op zoek gegaan naar Pieter’s graf. Uiteindelijk kwamen we bij het voormalig kamp Husum terecht, waar allemaal gedenkplaten staan. Daar vonden we ook die met zijn naam er op. Drie jaar geleden hebben we het kamp opnieuw bezocht. Toen was bij de ingang van het kamp een nieuw monument geplaatst met de gegevens van alle overledenen. We hebben toen de gedenkplaat van Pieter geschuurd en schoongemaakt."
Bron: www.ondergedokeninfryslan.nl
Bron: Oorlogsgravenstichting
Verhaal door Joke Groothoff-van den Brink - 22-11-2019
Pieter Dekkinga zat in de oorlog in 'de gevaarlijke leeftijd': hij was oud genoeg om opgeroepen te worden voor tewerkstelling in Duitsland. Pieter weigerde en dook onder. Zijn daad moest hij met de dood bekopen.
"Pieter Dekkinga was mijn oom van moederskant. Hij werd op 13 december 1923 in Leeuwarden geboren. Toen de Duitsers in de oorlog op jacht gingen naar arbeidskrachten om in Duitsland te gaan werken zat Pieter net in de gevaarlijke leeftijd, zoals ze dat noemden.
De oproep die hij in de zomer van 1944 kreeg legde hij naast zich neer en hij besloot om onder te duiken. Pieter werd daarbij geholpen door mijn grootvader, Wilhelmus (Willem) Anthonius van den Brink. Die werkte bij de verkeerspolitie in Leeuwarden, en zorgde ervoor dat Pieter bij het gezin van Auke Boot aan het Martiniplein in Sneek kon onderduiken. Boot was veerhuishouder. Mijn moeder, Grietje van den Brink-Dekkinga, herinnert zich nog dat hij op de dag dat hij onderdook heeft meegedaan aan een kaatswedstrijd in de Waterpoortstad. Pieter was nog maar één dag op zijn schuiladres toen hij door de landwachters Luurs, Koopmans en Geveke werd gearresteerd. Door wie hij is verraden - we gaan er tenminste vanuit dat dat is gebeurd - is onbekend.
Op 15 augustus 1944 kwam hij in het Leeuwarder Huis van Bewaring terecht. Precies twee weken later werd hij naar Kamp Amersfoort overgebracht. Op het station van Leeuwarden hebben zijn naasten nog afscheid van hem kunnen nemen. Via Amersfoort volgde overbrenging naar Duitsland, waar hij uiteindelijk terechtkwam in het kamp Husum, een buitenkamp van het concentratiekamp Neuengamme. Nog geen drie maanden later is hij er aan de gevolgen van uitputting overleden. Op 23 november 1944 werd hij op het Ostkirchhof der Evangelische Kirche te Husum begraven.
Wat er met de familie Boot is gebeurd na de arrestatie van Pieter, weet ik helaas niet.
In 2010 zijn wij in Husum op zoek gegaan naar Pieter’s graf. Uiteindelijk kwamen we bij het voormalig kamp Husum terecht, waar allemaal gedenkplaten staan. Daar vonden we ook die met zijn naam er op. Drie jaar geleden hebben we het kamp opnieuw bezocht. Toen was bij de ingang van het kamp een nieuw monument geplaatst met de gegevens van alle overledenen. We hebben toen de gedenkplaat van Pieter geschuurd en schoongemaakt."
Bron: www.ondergedokeninfryslan.nl
Bron: Oorlogsgravenstichting
