Geschreven door Margreet Hirs.


Herman van der Aa en ik waren samen van 1983-2009.

Hij had 17 jaar Parkinson.



In zijn jeugd zat hij in 7 kampen.

Hij verdiende na de oorlog zijn zeer karige brood als

klassiek- en flamencogitarist.

Hij was ook kunstenaar.



De oorlog heeft deze arme schoenlapperszoon zeer beschadigd.

Daarom was hij niet geschikt voor een echte carrière.

Terwijl hij er wel de capaciteiten voor had.



Er is bijna niets over hem te vinden op internet.

Tot groot verdriet van de familie.

En daar kan ik nu dus verandering in brengen.